Het lukte gewoon niet meer. Drie banen, 90 uur per week en nog steeds niet genoeg om zelfs maar een deuk te maken in de schulden die ik heb opgebouwd. Het is zo tergend om te weten dat je je elke dag kapot werkt, doodmoe thuis te komen en je te realiseren dat het allemaal voor niets is geweest. Jarenlang heb ik zo geleefd. Mijn vrouw heeft mij verlaten voor iemand met een lagere schuld dan ik. Mijn kinderen wilde niet meer met me praten omdat hun schuld maar eindigde in drie nullen. Jarenlang was ik te trots om er iets aan te doen, maar toen was het op een…